Jest wiele rozważań na temat tego, czy decyzja o wybuchu powstania była słuszna, czy nie. Ci, którzy byli w Warszawie i pamiętają panującą wówczas atmosferę, wiedzą, jak bardzo wszyscy byli spragnieni wolności, jak bardzo chcieli położyć kres tej potwornej okupacji – wspominał Michał Fertak, który pod koniec sierpnia 1944 r. trafił do obozu w Pruszkowie, a później do obozu Mauthausen.

Wspomnieniami o 63 dniach powstania i okresie powojennym Powstańców Warszawskich dzielą się m.in. Wanda Traczyk-Stawska pseudonim Pączek, Anna Przedpełska-Trzeciakowska pseudonim Grodzka, Maria Kowalska pseudonim Myszka oraz Jerzy Mindziukiewicz pseudonim Jur i Jerzy Substyk pseudonim Jurny. W chwili wybuchu powstania mieli po kilkanaście lat. W przejmującej relacji o powojennych ekshumacjach Powstańców Warszawskich opowiada Bogdan Bartnikowski pseudonim Mały, który w trakcie powstania miał 12 lat. Wanda Traczyk-Stawska mówi o prawach kobiet żołnierzy w powstaniu i upomina się o broń dla Ukrainy.

To opowieść o ludziach, ich emocjach, strachu i radościach, które im towarzyszyły przez lata nie tylko w czasie Powstania Warszawskiego, ale też po wojnie, gdy żołnierze AK trafiali do więzienia, tak jak Anna Jakubowska pseudonim Paulinka. To historia domu na Długiej i budowy pomnika Powstania Warszawskiego, który widać z okien.

Do obejrzenia bezpłatnej wystawy stałej zapraszamy do siedziby Związku Powstańców Warszawskich przy ul. Długiej 22.

Wystawa czynna od wtorku do piątku w godzinach 10:00-16:00 oraz w niedzielę i soboty od 12:00-16:00.