Teatr Narodowy (TN). Jeden z trzech teatrów o statusie instytucji narodowej. Najstarszy istniejący do dziś teatr w Polsce. Swoją działalność zainaugurował w 1765 roku z inicjatywy Stanisława Augusta Poniatowskiego.

Afisze TN pamiętają nazwiska wybitnych twórców, reżyserów i artystów m.in. takich jak Helena Modrzejewska, Wojciech Bogusławski, Juliusz Osterwa, Stefan Jaracz, Tadeusz Łomnicki, Kazimierz Dejmek, Adam Hanuszkiewicz, Henryk Tomaszewski, Maciej Prus, Kazimierz Kutz, Tadeusza Bradecki.

Kolejne etapy burzliwej historii teatru pisały m.in. liczne zmiany siedzib i gmachów oraz wielokrotne pożary. Ostatni z nich miał miejsce w marcu 1985 roku. Odbudowa trwała prawie dwanaście lat. Odrodzenie teatru nastąpiło 19 listopada 1997 roku kiedy TN wznowił działalność w swojej siedzibie uroczystą premierą Nocy listopadowej Wyspiańskiego w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego, nowego dyrektora artystycznego i jednego z najważniejszych polskich reżyserów XX wieku. To właśnie on sformułował koncepcję Teatru Narodowego jako Domu Wyspiańskiego. Za dyrekcji Grzegorzewskiego (1997/98–2002/2003) teatr odzyskał pozycję jednej z najważniejszych scen w kraju.

W roku 2003 kierownictwo artystyczne objął Jan Englert. Teatr zaczął pracować jeszcze intensywniej, dając rocznie – na 3 scenach – do dziewięciu premier i do pięciuset przedstawień, wprowadzając także nowe formy działań warsztatowych, edukacyjnych czy nawiązując i rozwijając kontakty zagraniczne. Począwszy od roku 2009, w cyklu dwuletnim, teatr organizuje Spotkanie Teatrów Narodowych – unikalny festiwal skupiający najwartościowsze przedstawienia z narodowych scen Europy.

Z myślą o młodej widowni stworzono interesujący program edukacyjny np.: w formie lekcji teatralnych w trzech wariantach – za kulisami, przed spektaklem i dla najmłodszych. Zajęcia dostosowane do potrzeb i wieku wprowadzają uczestników w magiczny świat teatru.