Może się wydawać, że niewielki cykl nawiązujących do renesansu miniatur nie pasuje do awangardowej postawy reprezentowanej w latach 60. przez kompozytora. Jednak przez liryczne przebiegi i nawiązania do żywiołowego tańca przebija się usilnie podkreślany walor brzmieniowy, tak charakterystyczny dla indywidualnego stylu Góreckiego.

Do dawnej tradycji nawiązywał także Roman Palester. W poszukiwaniu tematów sięgnął do najważniejszego polskiego zabytku renesansowej muzyki instrumentalnej – Tabulatury Jana z Lublina. Starym melodiom nadał nowy kontekst brzmieniowy, harmoniczny i rytmiczny, układając z nich wewnętrznie skontrastowane Concertino. Dyskretne brzmienie klawesynu w połączeniu z solistycznie traktowanymi instrumentami dodatkowo przywołuje atmosferę dawnych czasów. Zupełnie inne inspiracje towarzyszyły Palestrowi podczas komponowania utrzymanych w technice dodekafonicznej Wariacji na orkiestrę. Jednak sama idea wariacyjnego opracowywania kolejnych przeprowadzeń głównego tematu sięga średniowiecza, więc i tu tradycja spotyka się z nowoczesnością.

Długą historię ma także praktyka zestawiania skontrastowanych pod względem rytmicznym tańców, z której w baroku wykształciła się forma suity. W sposób szczególny gatunek ten wykorzystał Witold Lutosławski w nawiązującej do polskiego folkloru Małej suicie. Ludowa mądrość zaklęta zostaje w prostym, ale jakże finezyjnym brzmieniu żywiołowych i lirycznych fragmentów. Trudno się zatem dziwić, że tak efektowna stylizacja niezmiennie wzbudza zachwyt publiczności.

PROGRAM

Henryk Mikołaj Górecki
Trzy utwory w dawnym stylu

Roman Palester (1907-1989)
Concertino per clavicembalo e dieci strumenti
I. Intrada / II. Aria / III. Danza / IV. Intermezzo / V. Tema con variazioni / VI. Rondo
Wariacje na orkiestrę kameralną

Witold Lutosławski
Mała suita
Fujarka / Hurra Polka / Piosenka / Taniec

WYKONAWCY
KRZYSZTOF GARSTKA KLAWESYN
ORKIESTRA POLSKIEJ OPERY KRÓLEWSKIEJ
DAWID RUNTZ DYRYGENT

Czas trwania: 60 minut