Ponowne jednoczenie duszy z ciałem – YASSIEK STOCHASTIC – wystawa grafik cyfrowych odbywająca się w ramach Butohpolis VI. Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Butoh.

Z opisu artysty: Jak do tego doszło, że nasze dusze straciły połączenie z naszymi ciałami? Dlaczego pozostajemy rozdzieleni i zagubieni jak istota sklecona przez Frankensteina – w zamierzeniu nadczłowiek, w praktyce nieszczęśliwa i niefunkcjonalna? Gdzie teraz gromadzi się nasze szczęście i w jaki sposób może uwalniać się nasz ból? Jak możemy to naprawić?

Program Nocy Muzeów w Arteneum:

• godz. 16:00 – 20:00 – finisaż wystawy „Ponowne jednoczenie duszy z ciałem” – Yassiek Stochastic
• godz. 17:30 – „Nieulotna pamięć o dostępie swobodnym NVRAM” – Anna Sulejewicz – performans butoh
• godz. 18:00 – Ponowne jednoczenie duszy z ciałem” – Yassiek Stochastic – spotkanie z artystą
  Performans i spotkanie z artystą są wydarzeniami towarzyszącymi Butohpolis. VI Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Butoh

W Noc Muzeów finisażujemy z wystawą twórcy cyfrowego – Yasśka Stochastic – Digital Haiku „Ponowne jednoczenie duszy z ciałem”, na którą składają się trzy cykle grafik powstałe przy użyciu algorytmów.

Tak artysta pisze o tym procesie:
„(..) Nieprzewidywalne rezultaty pozwalają uzyskiwać zaskakujące i otwierające efekty, ale wymagają jeszcze większej dyscypliny na etapie selekcji. Pracując z algorytmami staram się skłonić je do halucynowania, #aigetshigh.
Fascynują mnie stany umysłu. Szczególnie te nie do końca świadome. I takie, w których codzienność zmienia się w niezwykłość. Stany wyrażane przez ciało, ale również przez surrealne i abstrakcyjne formy, które stwarzają cudowne możliwości dla pareidolii odbiorców.
Chciałbym uzyskiwać efekt, który na pierwszy rzut oka wydaje się abstrakcyjny, a po bliższym przyjrzeniu się wydaje się coś przypominać, coś reprezentować. Czasem z daleka, czasem w szczegółach. Zagadka, czasem w oczywisty sposób czytelna, a czasem trudna do rozszyfrowania.”
Yassiek Stochastic – W 1998 na spektaklu butoh Atsushiego Takenouchiego doświadczył syndromu Stendhala i tak od teatru tańca rozpoczęła się ta podróż powrotna.
Od 2005 fotografuje teatry tańca z całego świata, te bardzo znane i te offowe.
W 2008 zaczął eksperymentować z grafiką cyfrową, w 2013 z grafiką generatywną, a od 2022 wykorzystuje AI.
Zarówno w fotografii, jak i w grafice wykorzystuje nowoczesne technologie cyfrowe. Szczególnie podoba mu się niedoskonałość i duży komponent losowy w grafice generowanej z użyciem algorytmów.