Na przełomie XIX i XX wieku blisko 20 procent wszystkich osób pracujących w Warszawie to służące. W Muzeum Warszawy otwiera się pierwsza wystawa opowiadająca o zapomnianej historii kobiet i roli pracy domowej. Niewidoczne. Historie warszawskich służących już od 18 listopada na Rynku Starego Miasta 32. Na początku XX wieku w Warszawie około 40 tysięcy młodych kobiet każdego roku sprzątało, gotowało i prało w setkach mieszkań.

Ich praca dotykała najbardziej intymnych aspektów życia wielu pokoleń warszawiaków i warszawianek. Znajdowały się na zapleczu codzienności, a do niedawna pozostawały też na marginesie zainteresowań historyków, którzy – jeśli je zauważali – opisywali co najwyżej jako zbiorowość ujętą w statystykach uzupełniających główne dane. Ponad 400 obiektów, rozmieszczonych w sześciu salach, opowiada życie służących i historię pracy domowej – to zarówno przedmioty historyczne, jak i współczesne dzieła sztuki. Układ wystawy odzwierciedla drogę, jaką przebywała służąca od momentu przybycia do Warszawy, przez poszukiwanie pracy i codziennie wykonywane obowiązki.

Kolejne części ekspozycji odnoszą się do relacji z chlebodawcami, działalności związków zawodowych i organizacji filantropijnych na rzecz pracownic domowych oraz wizerunku służących w prasie czy reklamie.

W ostatniej części wystawy przedstawione zostaną różne perspektywy podejścia do pracy domowej po 1945 roku oraz komentarze współczesnych artystek. Wystawa odwraca utrwaloną narrację historyczną, czyniąc ze służących główne bohaterki opowieści. Skupia się na służących do wszystkiego – dziewczynach bez wyraźnej specjalizacji, najchętniej zatrudnianych przez średnio zamożnych mieszczan w dwudziestoleciu międzywojennym. Pokazuje, że były stale obecne w miejskiej codzienności – na drugim planie, w tle mniej lub bardziej znaczących wydarzeń. Zawsze zajęte, ciągle w pracy.

To herstoryczna opowieść o różnych aspektach życia pracownic domowych, stanowiących niezwykle istotną, choć pomijaną, składową społecznego pejzażu miasta przełomu XIX i XX wieku – mówi Zofia Rojek, kuratorka wystawy.