Od początku do końca, traktując tekst jak nienaruszalną partyturę, opowiada historię, która zdarzyła się w wiejskiej posiadłości Wojnickich, między przybyciem a wyjazdem profesora Sieriebriakowa i jego pięknej żony Heleny.

Między słowami ukryta jest, drobiazgowo zbudowana, opowieść o epoce, która przeminęła, o ludziach, których już nie ma… Ale został język teatralny, który się nie wyczerpał, nie zestarzał. Czechow ukazując powierzchnię życia, daje obraz głęboki i pełen namiętności. Obraz, który nie wymaga uwspółcześniania, by był współczesny.