Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie to najstarsza polska wyższa uczelnia artystyczna, która rozwija talenty młodych artystów.

Jej początki sięgają roku 1816, kiedy na Uniwersytecie Warszawskim powstał Oddział Sztuk Pięknych. Zacnych miał wówczas wykładowców. Jednym z nich – Marcello Bacciarelli. W latach 1816–1818 był profesorem malarstwa oraz pierwszym dziekanem Oddziału Nauk i Sztuk Pięknych przy Królewskim Uniwersytecie Warszawskim.

W wyniku wielu „burz historycznych” (np.: powstanie styczniowe) – wielokrotnie zamykana i ponownie otwierana. Jedna z kolejnych reaktywacji to rok 1904. Wówczas znowu powołano Warszawską Szkołę Sztuk Pięknych. Wśród znakomitych profesorów – Konrad Krzyżanowski, Karol Tichy, Ferdynand Ruszczyc i Xawery Dunikowski. W latach 1909–1920 szkołą kierował portrecista i ilustrator Stanisław Lentz. W roku 1932 Szkołę przekształcono w Akademię Sztuk Pięknych.

Reaktywowana po II wojnie światowej. I od roku 1950 połączona z Wyższą Szkołą Sztuk Plastycznych, by w roku 1957 ponownie zostać mianowaną Akademią Sztuk Pięknych.

Główna siedziba uczelni mieści się w Pałacu Czapskich, zwanym także Pałacem Krasińskich i Raczyńskich – od nazwisk kolejnych rodów, które przejmowały pałac. Budynek wpisano do rejestru zabytków.

I jeszcze jedna perełka historyczna. Ten pałac pamięta rodzinę Chopinów – na drugie piętro lewej oficyny wprowadziła się rodzina Fryderyka, który mieszkał tutaj w latach 1827-1830.

W latach 1960–2014, w odtworzonym fragmencie mieszkania w Pałacu Czapskich zorganizowano Salonik Chopinów, stanowiący oddział Muzeum Fryderyka Chopina.