Muzeum Azji i Pacyfiku im. Andrzeja Wawrzyniaka

Jedyne takie muzeum w Polsce posiadające wyłącznie zbiory poświęcone kulturom krajów Azji, Oceanii oraz Australii.

Wszystko zaczęło się od osoby Andrzeja Wawrzyniaka – polskiego dyplomaty, który pracował w Ambasadzie w Dżakarcie pomiędzy rokiem 1961, a 1971. Jego prywatna kolekcja dzieł sztuki i rzemiosła Indonezji obejmowała wówczas około 3000 obiektów, wśród których znalazły się broń, maski, tkaniny, rzeźby, obrazy, przedmioty codziennego użytku, lalki teatralne. W roku 1973 swoją kolekcję przekazał na rzecz skarbu państwa – dając początek Muzeum Azji i Pacyfiku.

Kolekcja indonezyjska stanowi tzw. kolekcję założycielską. W zbiorach muzeum szczególnie bogato reprezentowana jest także Mongolia, Indie, Nepal, Tybet, Wietnam, Birma, Laos, Chiny, Azja Środkowa (Uzbekistan, Tadżykistan, Turkmenistan, Kazachstan, Kirgistan), Afganistan, Papua Nowa Gwinea i Vanuatu.

Zwiedzanie tych dalekich światów można zacząć od tzw. Oazy Orientalnej, która jest perełką muzeum. To niewielki ogródek, pośród którego rozmieszczano rozmaite obiekty o azjatyckim charakterze.

Te zbiory z odległych stron – podzielone na 9 kolekcji – można również obejrzeć on-line: http://zbiory.muzeumazji.pl/zbiory/ Zastosowany układ zasadniczo pokrywa się z podziałem geograficznym: Bliski Wschód, Muzułmańska Azja Centralna, Buddyjska Azja Centralna i Himalaje, Azja Południowa, Azja Wschodnia, Azja Południowo-Wschodnia, Indonezja, Obszar Pacyfiku oraz Polacy w Azji. Co ciekawe, niemal od początku muzeum gromadziło nie tylko zbiory pochodzenia azjatyckiego, ale też dzieła artystów polskich, inspirowane Azją.

Warto także zajrzeć do biblioteki azjatyckiej liczącej ponad 14 tysięcy woluminów, która gromadzi głównie publikacje naukowe o kulturze materialnej i duchowej krajów Azji, Australii oraz Oceanii.

Rok 2016 przyniósł otwarcie pierwszej części ekspozycji stałej, którą zatytułowano „Strefa Dźwięków”. Dzięki tej wystawie można „usłyszeć” różnorodność świata Azji i Pacyfiku w 120 instrumentach muzycznych.