Plac Zamkowy w Warszawie

Plac Zamkowy. Najbardziej emblematyczny plac Warszawy – razem z Zamkiem Królewskim i Kolumną Zygmunta. Dziś to plac w Śródmieściu Warszawy, dawniej obszar znajdujący się poza murami Starej Warszawy.

Początkiem wszystkiego był mały placyk przedbramny, na którym w roku 1644 wzniesiono kolumnę Zygmunta III. Kolumna powstała poza Bramą Krakowską zamykającą obszar staromiejski. W swoim czasie, w okresie budowy budziła naprawdę duże kontrowersje.

Z jakiego powodu? Jest to najstarszy świecki pomnik w Warszawie! Wcześniej stawiano je jedynie ku czci Matki Boskiej, Chrystusa, świętych… – niektórzy uznali taki pomnik jako zamach na religię. Dodatkowo król – Władysław IV Waza, syn Zygmunta – w celu ustawienia kolumny wykupił stojące na placu domy Bernardynek, które trzeba było wyburzyć. To wszystko wywołało wówczas protesty samego nuncjusza apostolskiego Mario Filonardiego. Ale król jak to król pozostał nieugięty.

Z czasem plac powiększono. Działo się to w latach 1818–1821 w wyniku wyburzenia zabudowań gospodarczych Zamku Królewskiego, Bramy Krakowskiej oraz kilku kamienic, a przestrzeń od wylotu ul. Świętojańskiej aż do murów obronnych włączono w obręb miasta.

Pejzaż architektoniczny placu jest zróżnicowany. Na jego dzisiejszy charakter wpłynęła zarówno budowa Trasy W–Z, jak również otwarcie placu od wschodniej strony. To sprawiło, że jego oprawę stanowią elementy kontrastujące z architekturą Starego Miasta.

Zabudowa placu została zniszczona w roku 1939 i 1944. Odbudowano go w latach 1949–1958.