Wystarczy kilka kroków z Placu Zbawiciela w stronę ul. Mokotowskiej, by pod numerem 13 trafić do Teatru Współczesnego (TW), określanego mianem najbardziej konsekwentnego teatru w Polsce.

Powstał tuż po wojnie – najpierw w Łodzi jako Teatr Kameralny. W 1949 został przeniesiony do Warszawy na ul. Mokotowską 13 i od tamtej pory swoich widzów zaprasza – również konsekwentnie pod tym samym adresem.

Pomysł  na swoją współczesność zawdzięcza jednemu z założycieli TW, jego długoletniemu dyrektorowi, reżyserowi – Erwinowi Axerowi. Po 35 latach dyrekcji miejsce jednego z największych twórców powojennego teatru przejął w roku 1981 reżyser Maciej Englert i pełni tę funkcję po dziś dzień. TW stoi na dwóch głównych filarach programowych, które przez lata wyznaczyli i zbudowali artyści Axer-Englert.

Na dwóch scenach teatralnych – Scenie Głównej i Scenie w Baraku – TW stara się sekundować współczesności wystawiając zarówno klasykę, jak i najnowsze aktualności od dramatu po farsę. Publiczność teatralna zna bardzo dobrze twarze tych spektakli np.: Maję Komorowską, Martę Lipińską, Krzysztofa Kowalewskiego, Borysa Szyc.

Wiele premier TW i wielu artystów przeszło do historii teatru polskiego. Legendarne spektakle – “Kariera Artura Ui” Brechta, “Tango” Mrożka czy “Mistrz i Małgorzata” wg Bułhakowa to tylko niektóre z nich. Wybitni aktorzy – choćby przypomnieć kilka wielkich nazwisk – Wiesław Michnikowski, Hanka Bielicka, Aleksander Bardini. Występowali tu też Barbara Krafftówna, Danuta Szaflarska czy Tadeusz Łomnicki, uznany za największego polskiego aktora XX wieku.