Renesansowe i barokowe utwory wokalne zabrzmią z towarzyszeniem fortepianu, przy którym zasiądzie częsty partner artystyczny śpiewaka, Michał Biel. Zestawienie dawnego repertuaru ze współczesnym instrumentem – którego prototypy powstawały już w czasach komponowania niektórych z utworów zawartych w programie – podkreśla uniwersalność gatunku pieśni i jej siostrzanej odmiany, arii. W języku polskim „pieśń” kojarzona jest z muzyką poważną i podniosłą, w odróżnieniu od „piosenki”, postrzeganej jako forma lżejsza i rozrywkowa. Rozróżnienie to bywa jednak mylące – bowiem w wielu innych językach słowo „pieśń” (np. song, chanson, canzona) dotyczy zarówno repertuaru „poważnego”, jak i „rozrywkowego”. Co więcej, wielu współczesnych artystów przekracza chętnie granice tych światów: Orliński sięga po muzykę rozrywkową, a twórcy sceny popularnej – jak choćby Sting – chętnie wykonują muzykę dawną, np. Johna Dowlanda. Twórczość tego ostatniego – obok Henry’ego Purcella i Georga Friedricha Händla – znajdzie się w programie recitalu Orlińskiego. Popularność melancholijnych pieśni Dowlanda i Purcella w różnych kręgach muzycznych świadczy nie tylko o sile ich kompozycji, ale i o tym, że gatunek ten– niezależnie od formy i czasów powstania – potrafi oddać najgłębsze ludzkie emocje.

Bartłomiej Gembicki

Wykonawcy:

• Jakub Józef Orliński – kontratenor
• Michał Biel – fortepian

Program:

• John Dowland, Henry Purcell, Georg Friedrich Händel